I.M. Wit Hert

Op vraag van de Partij van de Dieren meldt het Ministerie van Gedane Zaken de volgende Treurige Zaak die geen helaas geen keer meer kan nemen ...
Stropers hebben het vermoedelijk laatste witte hert van Groot-Brittannië afgeschoten en zijn kop afgesneden. Het onthoofde kadaver werd, hangend in een boom, in het grensgebied van Cornwall en Devon gevonden. De kop van dit zeldzame mannetjeshert en ook zijn gewei zijn al gauw duizenden euro waard. Het doden van een wit hert is geen juridische misdaad - de hertenjacht in Engeland is tot het eind van het seizoen (30 april) toegestaan. Er worden in het jachtseizoen vele, vele herten gedood - waarom dan nu zo'n ophef? Misschien omdat het doden van een wit hert een aanslag is op de verbeelding. De zege van winstbejag over eerbied voor het bijzondere. Het is alsof je eindelijk een kabouter, een elfje, de god Pan of de godin Diana tussen de varens zou zien opduiken en denkt: 'ha! daar staat mijn aanbetaling voor een nieuwe auto/computer/zomervakantie'.

Witte herten komen in vele mythologien en legenden voor. In een van de Arthurlegendes vertelt de dochter van de koning van Logres dat wie haar de poot brengt van het witte hert dat bewaakt wordt door zeven leeuwen, met haar mag trouwen. Een wit hert was ook het heraldisch symbool van de Engelse koning Richard II.
De eerbied voor het witte hert leeft nog steeds door: de negen jaar oude Snowy werd door de mensen uit de omgeving als heilig vereerd. Zij hadden het bestaan van het witte hert jarenlang geheimgehouden om het dier te beschermen.
Volgens een oude mythe zal degene die een wit hert doodt, vervloekt worden: binnen een jaar zal de doder zelf sterven. De moordenaars van Snowy zullen gauw uitvinden of het al dan niet terecht was dat ze niet aan die mythe geloofden ...